兰陵王·恨之极

兰陵王·恨之极拼音版、注音及读音

jǐ wèi bā yuè èr shí rì yè，mèng yǒu rén yǐ shí yán píng jiàn xiǎng zhě。qí sè rú yù，guāng rùn kě ài。zhōng yǒu yī niú，mó jiǎo zuò dòu zhuàng。yún:" xiāng tán lǐ zhōng yǒu zhāng qí xìng zhě，duō lì shàn dòu，hào zhāng nán dí。yī rì，yú rén bó，ǒu bài，fèn fù hé ér sǐ。jū sān rì，qí jiā rén lái shì zhī，fú shuǐ shàng，zé niú ěr。zì hòu bìng shuǐ zhī shān wǎng wǎng yǒu cǐ shí，huò dé zhī，lǐ zhōng zhé bù lì。" mèng zhōng yì zhī，wèi zuò shī shù bǎi yán，dà dǐ jiē qǔ gǔ zhī yuàn fèn biàn huà yì wù děng shì，jué ér wàng qí yán。hòu sān rì，fù cí yǐ shí qí yì。

己未八月二十日夜，梦有人以石研屏见饷者。其色如玉，光润可爱。中有一牛，磨角作斗状。云：“湘潭里中有张其姓者，多力善斗，号张难敌。一日，与人搏，偶败，忿赴河而死。居三日，其家人来视之，浮水上，则牛耳。自后并水之山往往有此石，或得之，里中辄不利。”梦中异之，为作诗数百言，大抵皆取古之怨愤变化异物等事，觉而忘其言。后三日，赋词以识其异。

hèn zhī jí，hèn jí xiāo mó bù dé。cháng hóng shì，rén dào hòu lái，qí xuè sān nián huà wéi bì。zhèng rén huǎn yě qì。wú fù gōng rú zhù mò。shí nián mèng，shěn tòng huà yú，qiū bǎi zhī jiān jì wèi shí。

恨之极，恨极销磨不得。苌弘事，人道后来，其血三年化为碧。郑人缓也泣。吾父攻儒助墨。十年梦，沈痛化余，秋柏之间既为实。
xiāng sī zhòng xiāng yì。bèi yuàn jié zhōng cháng，qián dòng jīng pò。wàng fū jiāng shàng yán yán lì。jiē yī niàn zhōng biàn，hòu qī zhǎng jué。jūn kàn qǐ mǔ fèn suǒ jī。yòu é qīng wèi shí。
相思重相忆。被怨结中肠，潜动精魄。望夫江上岩岩立。嗟一念中变，后期长绝。君看启母愤所激。又俄倾为石。
nán dí，zuì duō lì。shén yī fèn shěn yuān，jīng qì wèi wù。yī rán kùn dòu niú mó jiǎo。biàn yǐng rù shān gǔ，zhì jīn diāo zhuó。xún sī rén jiān，zhǐ hé huà，mèng zhōng dié。
难敌，最多力。甚一忿沈渊，精气为物。依然困斗牛磨角。便影入山骨，至今雕琢。寻思人间，只合化，梦中蝶。