玉漏迟·竹多尘自扫

玉漏迟·竹多尘自扫拼音版、注音及读音

zhú duō chén zì sǎo。yōu tōng jìng qū，chán fáng shēn yǎo。kōng cuì chuī yī，zuò duì xián yún shū xiào。hán mù yóu xuán gù yè，yòu guò leyī fān cán zhào。jīng yuàn qiāo。shī mèng zhèng mí，dú lián shuāi cǎo。yōu qù jǐn shǔ xián sēng，hún wèi shí rén jiān，luò huā tí niǎo。hū jiǔ píng gāo，mò wèn sì chóu sān xiào。kě xī qín shān jìn shuǐ，shén què xiàngcǐ shí dēng tiào。qīng qù shǎo。nà gèng hǎo yóu rén lǎo。
竹多尘自扫。幽通径曲，禅房深窈。空翠吹衣，坐对闲云舒啸。寒木犹悬故叶，又过了、一番残照。经院悄。诗梦正迷，独怜衰草。幽趣尽属闲僧，浑未识人间，落花啼鸟。呼酒凭高，莫问四愁三笑。可惜秦山晋水，甚却向、此时登眺。清趣少。那更好游人老。