韩退之

韩退之拼音版、注音及读音

　　 jiù táng shǐ hán tuì zhī chuán，chū yán:" yù cháng yǐ wéi wèijìn yǐ huán，wéi wén zhě duō jū ǒu duì，ér jīng gào zhī zhǐ guī，bù fù zhèn qǐ。gù suǒ wéi wén，shū yì lì yán，zì chéng yī jiā xīn yǔ，hòu xué zhī shì，qǔ wèi shī fǎ。dāng shí zuò zhě shén zhòng，wú yǐ guò zhī。" ér yòu yún:" shí yǒu shì cái sì yì，yì lì kǒngmèng zhī zhǐ。ruò nán rén wàng yǐ liǔ zōng yuán wèi luó chí shén，ér yù zhuàn bēi yǐ shí zhī。lǐ hè fù míng jìn，bù yīng jìn shì，ér yù wèi hè zuò huì biàn，lìng jǔ jìn shì。yòu wèi máo yǐng chuán，jī xì bù jìn rén qíng。cǐ wén zhāng zhī shén pī miù zhě。zhuàn shùn zōng shí lù，fán jiǎn bù dàng，xù shì zhuō yú qǔ shě，pō wéi dāng dài suǒ fēi。" péi jìn gōng yǒu jì lǐ áo shū yuē:" chāng lí hán yù，pū zhī zhī jiù yǐ，qí rén xìn měi cái yě。jìn huò wén zhū chái lèi yún: shì qí jué zú，wǎng wǎng bēn fàng，bù yǐ wén lì zhì，ér yǐ wén wèi xì。kě yǐ hū?jīn zhī bù jí zhī zhě，dāng dà wéi fáng yān ěr。" jiù shǐ wèi yù wèi pī miù，gù bù zú zé，jìn gōng yì yǒu shì yán，hé zāi?kǎo gōng zuò cǐ shū shí，míng wèi yóu wèi dá，qí mò yún:" zuó dì lái，yù dù jí shí gàn jìn，dù xī suì qǔ míng，bù gǎn zì gāo。jīn gū qióng ruò cǐ，yóu huàn wèi hé!shì bù néng fù cóng gù rén zhī suǒ miǎn ěr!dàn zhì lì tián yuán，gǒu guò zhāo xī ér yǐ。" rán ér，gōng chū zhēng huái xī，qǐng yù wèi xíng jūn sī mǎ，yòu lìng zuò bēi，gài zài cǐ lěi nián zhī hòu，xiāng zhī yǐ shēn，fēi fù qián bǐ yě。
　　《旧唐史•韩退之传》，初言：“愈常以为魏、晋以还，为文者多拘偶对，而经诰之指归，不复振起。故所为文，抒意立言，自成一家新语，后学之士，取为师法。当时作者甚众，无以过之。故世称‘韩文’。”而又云：“时有恃才肆意，亦盭孔、孟之旨。若南人妄以柳宗元为罗池神，而愈撰碑以实之。李贺父名晋，不应进士，而愈为贺作《讳辩》，令举进士。又为《毛颖传》，讥戏不近人情。此文章之甚纰缪者。撰《顺宗实录》，繁简不当，叙事拙于取舍，颇为当代所非。”裴晋公有《寄李翱书》曰：“昌黎韩愈，仆知之旧矣，其人信美材也。近或闻诸侪类云：恃其绝足，往往奔放，不以文立制，而以文为戏。可矣乎？今之不及之者，当大为防焉尔。”《旧史》谓愈为纰缪，固不足责，晋公亦有是言，何哉？考公作此书时，名位犹未达，其末云：“昨弟来，欲度及时干进，度昔岁取名，不敢自高。今孤茕若此，游宦谓何！是不能复从故人之所勉耳！但置力田园，苟过朝夕而已。”然而，公出征淮西，请愈为行军司马，又令作碑，盖在此累年之后，相知已深，非复前比也。