韩文公佚事

韩文公佚事拼音版、注音及读音

　　 hán wén gōng zì yù shǐ biǎn yáng shān，xīn jiù èr táng shǐ，jiē yǐ wéi zuò lùn gōng shì shì。àn gōng fù jiāng líng tú zhōng shī，zì xù cǐ shì shén xiáng，yún:" shì nián jīng shī hàn，tián mǔ shǎo suǒ shōu。yǒu sī xù jīng fèi，wèi miǎn fán zhū qiú。chuán wén lǘ lǐ jiān，chì zǐ qì qú gōu。wǒ shí chū qú lù，è zhě hé qí chóu!shì huì chú yù shǐ，chéng dāng de yán qiū。bài shū yí gé mén，wèi zhōng níng zì móu。shàng chén rén jí kǔ，wú lìng jué qí hóu。xià yán jī diān nèi，gēn běn lǐ yí yōu。jī xuě yàn fēng shú，xìng kuān dài cán móu。tiān zǐ cè rán gǎn，sī kōng tàn chóu móu。wèi yán jí shī shè，nǎi fǎn qiān yán zhōu。" huáng fǔ shí zuò gōng shén dào bēi yún:" guān zhōng hàn jī，rén sǐ xiāng zhěn jiè。lì kè qǔ ēn，xiān shēng liè yán tiān xià gēn běn，mín jí rú shì，qǐng kuān mín yáo ér miǎn tián zū，zhuān zhèng zhě è zhī，suì biǎn。" rán zé bù yīn lùn gōng shì míng shén。bēi yòu shū sān shì yún:" gōng wèi hé nán lìng，wèiyùnyōuzhèn gè wèi liú dǐ，zhù qián zú yǐ tuó zuì wáng，gōng jiāng tī qí jìn，duàn mín shǔ lì，qí dàn fā，liú shǒu yǐn dà kǒng，jù zhǐ zhī，shì hòu yùn dǐ guǒ móu fǎn，jiāng tú dōng dōu，yǐ yīng huáicài。jí cóng tǎo yuán jì，qǐng yú péi dù，xū jīng bīng qiān rén，jiān dào yǐ rù，bì qín zéi。wèi jí xíng，lǐ sù zì wén chéng yè rù，dé yuán jì。sān jūn zhī shì，wèi gōng hèn。fù wèi dù yuē:" jīn jiè shēng shì，wáng chéng zōng kě yǐ cí qǔ，bù fán bīng yǐ。dé bǎi qí，kǒu shòu qí cí，shǐ qí zhí bǐ shū zhī，chí yǐ rù zhèn zhōu，chéng zōng suì gē dédì èr zhōu yǐ xiàn。" lǐ áo zuò gōng xíng zhuàng，suǒ zài lüè tóng。ér táng shū bìng yì qí shì，qiě yǐ zhèn zhōu zhī gōng，zhuān guī bǎi qí，qǐ fēi wèi cháng jiàn shí wén jí hū?zī zhì tōng jiàn yì jǐn yán qí yǐ cè gàn yù，yù wèi bái dù，wèi shū qiǎn zhī ěr。

　　韩文公自御史贬阳山，新旧二《唐史》，皆以为坐论宫市事。按公《赴江陵途中诗》，自叙此事甚详，云：“是年京师旱，田亩少所收。有司恤经费，未免烦诛求。传闻闾里间，赤子弃渠沟。我时出衢路，饿者何其稠！适会除御史，诚当得言秋。拜疏移閤门，为忠宁自谋。上陈人疾苦，无令绝其喉。下言畿甸内，根本理宜优。积雪验丰熟，幸宽待蚕麰。天子恻然感，司空叹绸缪。谓言即施设，乃反迁炎洲。”皇甫湜作公神道碑云：“关中旱饥，人死相枕藉。吏刻取恩，先生列言天下根本，民急如是，请宽民徭而免田租，专政者恶之，遂贬。”然则不因论宫市明甚。碑又书三事云：“公为河南令，魏、郓、幽、镇各为留邸，贮潜卒以槖罪亡，公将擿其禁，断民署吏，俟旦发，留守尹大恐，遽止之，是后郓邸果谋反，将屠东都，以应淮、蔡。及从讨元济，请于裴度，须精兵千人，间道以入，必擒贼。未及行，李愬自文城夜入，得元济。三军之士，为公恨。复谓度曰：“今借声势，王承宗可以辞取，不烦兵矣。得柏耆，口授其词，使耆执笔书之，持以入镇州，承宗遂割德、棣二州以献。”李翱作公行状，所载略同。而《唐书》并逸其事，且以镇州之功，专归柏耆，岂非未尝见湜文集乎？《资治通鉴》亦仅言耆以策干愈，愈为白度，为书遣之耳。